Wanneer rustig aan doen en wanneer aan de slag gaan

Weet jij wanneer het tijd is om rustig aan te doen en goed voor jezelf te gaan zorgen, omdat je zo moe bent? Weet jij wanneer het tijd is om aan de slag te gaan, ook al voel je je moe? Weet jij het verschil?  In dit blog deel ik met je hoe ik dat weet én hoe jij er achter kunt komen of  het tijd voor jou is om rustig aan te doen of juist aan de slag te gaan.

(Read this blog in English here)

Flow
Aan het begin van de zomer schreef ik een blog met een oproep om de relatief rustige zomerperiode te gebruiken om te gaan creëren. Ook ik had ruimte om te creëren. En dat voelde heerlijk. Ik kreeg inspiratie voor een videoserie en maakte die meteen daarna ook. De kinderen waren een week logeren en ik heb die week heerlijk zetten werken aan modules en werkboeken voor mijn nieuwe programma work-life balance for academics.  Meters maken, ideeën die opborrelden. Focus, flow en enorm veel energie. Heerlijk.

Tot ergens halverwege de laatste schoolvakantie week…ineens was dat alles weg. Ineens voelde ik me leeg, geen ideeën, geen energie, tegenzin om aan de slag te gaan. Twijfels aan alles wat ik aan het doen was.Wie zit hier nu op te wachten? Ben ik wel goed bezig? Die heerlijk focus was weg. In plaats daarvan voelde het alsof ik ineens doodmoe en stuurloos aan het dobberen was. Weg flow, hallo dip.

Dagelijkse moed
Ik sputterde nog een halve dag tegen. Met hulp van mijn vriendin Wilskracht ging ik aan de slag maar merkte dat er eigenlijk niets uitkwam. Na een tijdje gaf ik mezelf toestemming om het maar verder te laten voor die dag en goed voor mezelf te gaan zorgen. Om rustig aan te doen en te mogen voelen dat ik op dat moment echt heel moe en leeg was. En dat ik daar nu ruimte aan mocht geven. Niet om erin te zwelgen maar om heel goed te voelen hoe het met me was en wat ik nodig had.

Dat vraagt telkens opnieuw wat ik noem 'dagelijkse moed'. Moed om te zeggen: ik mag nu rustig aan doen, ook al is er zoveel te doen en ook al is zoveel dat zou moeten gebeuren. Dat is altijd eng.  Tot nu toe heb ik ervaren dat als ik de moed heb om dit gevoel te volgen en mezelf te geven wat ik op dat moment nodig heb (het bos in gaan, buiten van het zonnetje gaan genieten, mijn emoties de vrije loop laten, schrijven over wat er gebeurt, etc), dat er daarna weer nieuwe energie en inspiratie volgt. Soms zelfs al binnen een uur. Maar zo ging dat niet twee weken geleden. De middag vrij en even niks veranderde niets aan het stuurloze, de twijfels, de tegenzin en het gebrek aan energie. Ik gaf mezelf vervolgens toestemming voor nog twee dagen niet werken en genieten van de laatste vakantiedagen van mijn kinderen.

De maandag van een nieuwe week brak aan en ik voelde nog steeds weinig energie en zin om aan de slag te gaan.  Mmmm, wat nu?  Ik realiseerde me dat het bijna eind augustus was en dat ik deze maand nog geen podcast gedeeld had. En ik heb mijn inspiratiemail lezers elke maand een nieuwe podcast beloofd. Ook moest ik denken aan wat Elizabeth Gilbert in haar boek Big Magic  vertelde over wat creëren is voor haar:  “it's just been about showing up every day for the work. And I find it - actually what happens is that you begin the work just from a place of diligence and discipline, and then if you're lucky, through that process, you'll have moments where inspiration will come in and meet you. “ Dus ik dacht het is weer tijd om te komen opdagen voor werk. Gewoon rustig aan de slag met dat wat er nu moest gebeuren. Ik ging weer aan de slag.  Zonder mijn vriendin wilskracht. Ik ging gewoon kalm en rustig weer aan de slag. Het bleek een hele gefocuste en productieve week te zijn, die nieuwe energie bracht.

Waarom ging ik de tweede week wel aan de slag ook al was ik moe?
De laatste paar dagen reflecteerde ik hier op. Wat was er nu anders in de eerste en de tweede week? Waarom stopte ik de eerste week en ging ik weer aan de slag in de tweede week, alhoewel ik me toen ook niet bijster energiek en gemotiveerd voelde. Had ik hetzelfde dan ook niet al in de eerste week kunnen doen? Het antwoord is nee.

Zachte, milde stem versus innerlijke criticus
Dit is waarom. Beide keren volgde ik een zachte, milde stem binnen in me. Die zachte stem gaf me een rustig, zacht duwtje in de eerste week…het is tijd om te stoppen en te rusten. Geen oordeel, gewoon kalm en zachtjes: het is tijd om extra goed voor jezelf te zorgen.  Diezelfde zachte, milde stem gaf mij ook een zacht duwtje in de tweede week. Geen aansporing om mijn grenzen te negeren, geen oordeel. Gewoon een kalme rustige stem die me vertelde….het is tijd om weer aan het werk te aan.

Dit is een totaal andere stem dan de stem van je innerlijke criticus. The stem van je innerlijke criticus zal veroordelend zijn over dat je je leeg voelt, de stem van je innerlijke criticus is meer die van een bullebak. Een stem die je op scherpe toon vertelt: werk kan niet alleen maar leuk zijn. Verman je en ga aan de slag. Je kunt niet zomaar niks kunt doen als je daar zin in hebt. Die scherpe stem zal je misschien ook vertellen dat andere mensen je wel lui zullen vinden, dat mensen zullen zien dat je geen doorzettingsvermogen hebt, dat je de kantjes ervan afloopt. Je innerlijke criticus zal je misschien bang maken, je vertellen dat je zo nooit genoeg hebt gedaan om het tot een succes te maken, dat je het op deze manier natuurlijk nooit af krijgt. Je innerlijke criticus zal je vertellen dat je je grenzen moet negeren en gewoon aan de slag moet gaan. Geen gezeur. Er is niets zachts of milds bij. Het is scherp, luid. Om de stem van je innerlijke criticus te kunnen volgen heb je veel wilskracht nodig, continu jezelf pushen zelfs als je doodmoe bent. Alsof iemand je met een zweep voortdrijft.

Goed voor jezelf zorgen gaat over ruimte maken om die zachte, milde stem binnen in je te horen en over de moed vinden om naar die stem te luisteren.

Soms zal die zachte stem je vertellen om het rustig aan te doen of om te stoppen, soms zal die zachte stem je vertellen om aan de slag te gaan. Maar deze stem zal je nooit pushen om je grenzen te negeren.

Deze zachte, milde stem leren horen
Om goed voor jezelf te zorgen is het nodig dat je deze zachte, milde stem leert horen. Hoe doe je dat? Maak elke dag vijf tot tien minuten ruimte en tijd voor zelfzorg. Gebruik die vijf tot tien minuten om stil te zijn, niets te doen en alleen te zijn met jezelf, elke dag. Of je dat nu doet door meditatie, of door in het bos te gaan wandelen of simpelweg stil te zitten met een kop koffie of thee in je handen (zonder boek of telefoon).  Als je dan een tijdje stil bent, stel jezelf deze twee vragen:  Hoe gaat het met me? Wat heb ik nu nodig? Als je hier een gewoonte van maakt, zal je leren die zachte milde stem te horen achter het scherpe, luide gepraat van je innerlijke criticus. Zodat jij zal weten wanneer het tijd is om rustig aan te doen en wanneer het tijd is om aan de slag te gaan.

 

Heb ik je aan het denken gezet? Gaf ik je een ander of nieuw perspectief?
Wil je meer inspiratie over keuzes maken met je hoofd en je hart, vol vertrouwen stappen zetten en zorgen voor jouw balans?  Schrijf je dan hier in voor mijn inspiratiemail. Het is gratis!